พัทธยา ๑ หมายถึง น. จํานวนที่หักหรือริบเอาไว้เป็นภาคหลวง.
น. ค่าภาคหลวง.
น. เรียกลมที่พัดจากทิศตะวันตกเฉียงใต้ไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือในต้นฤดูฝนว่า ลมพัทธยา.
[พัดทฺระ] น. ต้นพุทรา. (ป., ส. พทร).
ว. เรียกจํานวน ๑๐ ร้อย. น. ตําแหน่งหัวหน้าทหารสมัยโบราณสูงกว่าหัวปาก, บรรดาศักดิ์ชั้นประทวนตํ่ากว่าหมื่น, ชื่อตําแหน่งหัวหน้านายเวรในกระทรวงมหาดไทยและกลาโหม, ยศทหารชั้นสัญญาบัตรรองจากนายพล.
น. ยศทหารเรือหรือทหารอากาศชั้นประทวนสูงกว่าจ่า เช่นพันจ่าตรี พันจ่าอากาศเอก.
น. พระอินทร์.
น. พระอินทร์.